Delice;

          Daha kaç rengi var gözlerinizin göremediğim, görsem de anlatamadığım?
          Biliyor musunuz Delice, yaşadıklarınızın bütün izlerini ve yaralarını taşıyorsunuz yüzünüzde. Acılarınızın tanıkları belki de kazandıklarınızın ödülleridir.
          Herkes mutluluğu rahat etmek, isteklerinin gerçekleşmesi için düşünürken en yaralayıcı çelişkide bile bir mutluluk bulunabileceğini gördüm saklamaya çalıştığınız bakışlarınızda; iyi düşünceler adına on milyonlarca insan öldürülmüş ve dünya hala iyi bir yer haline gelmemişken inatla ve umutla yaşanılası iklimler için çaba gösterilmesi gerekliliğini öğrendim.
          İnsanlarla aramdaki uçurum giderek arttığında ve kendimi anlatmakta zorlandığımda çantamı alıp, uzaklaşıyorum. Yürüyorum nereye gittiğimi bilmeden. Yorulana kadar, bitap düşene kadar yürüyorum. Yürüdükçe daha iyi düşünüyor, sanki doğruyu yürürken bulmuş gibi oluyorum.
          Sevgili Delice; siz de yüreğinizi hiçbir yere sığmadığında yürüyün! Kaldırımların acımasızlığını ve suskunluğunu hissedene kadar yürüyün! Bunca kaldırım varken yüreğinizden gelen seslere kayıtsız kalmadığınız, hak etmeyi kimsenin başaramadığı o değerli sevginizi hiç çekinmeden gözlerinizle insanlara verdiğiniz için kendinizle gurur duyun ve öyle bakın aynalara; inanın daha fazlasını göreceksiniz.

                                 Güzel günler size de doğacak.
                                                                                                                          Sizi seviyorum Delice Gülüm…